چهارشنبهسوری یکی از جشنهای ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سهشنبه شب) برگزار میشود.
در شاهنامهٔ فردوسی اشارههایی درباره بزم چهارشنبهای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشاندهندهٔ کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملّی، از دیرباز در فرهنگ سنّتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شدهاست.[۱]
واژهٔ «چهارشنبهسوری» از دو واژهٔ چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفتهاست و سوری در زبان کُردی که به معنی سرخ است ساخته شدهاست[نیازمند منبع]. آتش بزرگی تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته میشود[۲] که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن میکنند و از آن میپرند آغاز میشود و در زمان پریدن میخوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من» در واقع این جمله نشانگر یک تطهیر و پاکسازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد.[۳] به بیان دیگر شما خواهان آن هستید که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلات شما را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به شما بدهد. چهارشنبهسوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیّت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.

محتویات
- ۱ پیشینه
- ۲ دیدگاه زرتشتیان
-
۳ برخی آیینهای سوری
- ۳.۱ سال نو - کوزهٔ نو
- ۳.۲ آجیل مشگلگشای، چهارشنبه سوری
- ۳.۳ پختن حلوا
- ۳.۴ فالگوشی و گرهگشایی
- ۳.۵ قاشقزنی
- ۳.۶ شال انداختن
- ۳.۷ حاجت خواهی از توپ مروارید
-
۴ چهارشنبه سوری در شهرهای گوناگون
- ۴.۱ شیراز
- ۴.۲ کردستان
- ۴.۳ اصفهان
- ۴.۴ تبریز
- ۴.۵ اهواز
- ۴.۶ لاهیجان
- ۵ منتقدان چهارشنبه سوری
- ۶ جستارهای وابسته
- ۷ پانویس
- ۸ منابع
- ۹ پیوند به بیرون
برای دیدن تمام مطالب به ادامه مطلب بروید...
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !